سلام همسفر...

گفته بودي : بنده ام! شيطان را هم بند كرده ام، بي بهانه بازگرد ...

چه ميشد كه مرا بي غرور مي آفريدي تا در آغوش تو سركشي نكنم...

گفته بودي: بازگرد، راه بازگشتت را آب و جارو مي كنم...

چه مي شد غفلت را نمي آفريدي تا گمراهي ام را هديه نياورم...

گفته بودي : مرا تنها دلخوشي ،عاشقيست ، ترا عاشقم ،اي بنده ام...

مي دانم كه مي داني ،من هم ترا عاشقم ،اما رسمش را از ياد برده ام ...

پرسيدم: راستي! راه خوان عفو و رحمتت از كدامين باديه ي روزگار مي گذرد؟!..

و تو لبخند زدي و گفتي: كوير دلت...

التماس يك خواستن براي يك بنده ي ناخواستني در اين ايام كه همه مي خواهند ... ياحق!